Leve het bruidspaar

Afgelopen week luidden de kerkklokken in ontmoetingscentrum Schalkhart. Bezoekers Ton en Bertha stapten met elkaar (al dan niet voor de grap) in het huwelijksbootje.

Twee weken eerder startte de voorpret met alle bezoekers van het ontmoetingscentrum, zo vertelt Bianca Basjes tijdens de bruiloft. Bianca is medewerker dagbesteding, maar op deze speciale dag vooral de ceremoniemeester van het huwelijkspaar. “Toen ik aan Ton vroeg wat hij zo mooi vond aan Bertha, zei hij: ‘Al gelijk op de eerste dag dat ik haar zag, dacht ik wát een geweldige meid en wat is ze toch lekker bijdehand.’ Voor Bertha daarentegen was het nog niet liefde op het eerste gezicht. Bianca vertelt: ‘Bertha zag Ton nog niet zitten, maar letterlijk niet, want ze kon niet goed zien met haar ogen.' De dag daarna vroeg Ton aan Bertha om dichterbij te komen zitten. Bertha keek Ton goed in de ogen en dacht ‘vooruit, dat kan er mee door’.”

Een romantische ontmoeting dus, waarna Ton Bertha direct ten huwelijk vroeg. “Nog net niet op de knieën want dat kan ik niet meer, maar het gebaar was gelijk duidelijk,’ vult Ton de ceremoniemeester aan. Bertha zei gelukkig direct ja.

De bezoekers, en met name Sandra Schreurs, hebben twee weken keihard gewerkt om de ceremonie zo goed mogelijk te laten slagen. Alle ingrediënten voor een traditioneel huwelijk waren aanwezig:

Onder toeziend oog van familieleden, vrienden, en bezoekers van dagcentrum Weidehart liep Bertha in een prachtige witte jurk en sluier met haar zoon en bruidsmeisje Samantha naar het altaar.

De ceremoniemeester Bertha verbond het huwelijkspaar, waarna Ton en Bertha volmondig het ja-woord aan elkaar gaven. (Een zijnoot: de ceremoniemeester droeg een officieel wit befje. Volgens Bertha geen mooi befje, maar ‘dit zou bij haar volgende huwelijk vast goedkomen’.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De ringen werd op een kussentje aangereikt door het bruidsmeisje, en vervolgens omgedaan door het bruidspaar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De eerste echte kus werd gegeven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om het officieel te maken, ondertekenden Ton en Bertha de trouwakte, die door Ton zelf is gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En tot slot werd de taart aangesneden en geproefd.

 

Om het af te maken, zou er eigenlijk nog een huwelijksreis moeten komen. Waarnaartoe? Dat moeten Ton en Bertha nog even opzoeken. Bertha dacht zelf aan Kraantje Lek.

Wij wensen het bruidspaar een prachtige tijd vol liefde en geluk toe! Van harte gefeliciteerd.