Polepositie voor Huis in de Duinen
Op de vraag wat zijn werk zo bijzonder maakt, antwoordt Gudo: ‘Toch de lach op de gezichten van de bewoners. Kijk, wonen in een woonzorgcentra is niet altijd even fijn. Maar als je daar dan toch een zo mooi mogelijke ervaring van kan maken, dat is zo fijn! Niet enkel door het organiseren van activiteiten, maar ook door ervoor te zorgen dat de cliënten nog iets kunnen betekenen voor een ander. Dat zij iets kunnen doen waardoor ze zich nuttig voelen, al is het maar door hen een theedoek te geven. Dat je door van die kleine dingen mensen weer waardevol kan laten voelen, dat is wel het mooie aan mijn werk bij Kennemerhart.’
De lach toveren op het gezicht van de bewoners doet hij onder meer door het delen van zijn grote passie: racen. Zo ook met dhr. Lammers en dhr. Gerritsen, beide bewoners van Huis in de Duinen. Dhr. Gerritsen is een echte racefanaat, van zowel auto- als motorraces. En dhr. Lammers is de broer van oud-coureur en sportief directeur Dutch Grand Prix Jan Lammers, waardoor het racen een rode draad in zijn leven is. Vandaag heeft hij hen meegenomen naar zijn huis, om zijn raceauto te aanschouwen en ik mocht hierbij aanwezig zijn.
Gudo vertelt waar zijn liefde voor het racen is ontstaan: ‘Ik ben opgegroeid in Zandvoort en we woonden in de flat naast het circuit. Daar ben ik samen met mijn vader vaak wezen kijken. En zo is het eigenlijk begonnen. Deze traditie houd ik in stand, want ik ga nu ook vaak met mijn twee zoontjes even op de bakfiets naar het circuit. Ik heb ook veel gekard en meegedaan aan lange afstandsraces. Het is gewoon prachtig, de autosport. Het is bijna niet uit te leggen. Veel mensen denken dat autosport alleen maar draait om het hebben van lef om zo hard te gaan, maar het is meer dan dat. Het is de combinatie van balans vinden, de concentratie en de adrenaline.’
Tijdens het interview staan we naast zijn trots, zijn raceauto. ‘Ik heb tien jaar lang, elke maand honderd euro gespaard, zodat ik een mooi bedrag had om mee te beginnen. En toen heb ik ‘m met vrienden helemaal zelf gebouwd. Met mijn auto doe ik mee aan de Mazda MX-5 Cup. Het is een super gave raceauto, omdat de balans heel goed gemaakt is. Helemaal voor die tijd, want hij komt uit 1990. De vijftig/vijftig noemen ze het, omdat de balans op de wieldruk voor en achter net zoveel is. Dat is meestal niet zo met auto’s. De achterwielaandrijving maakt het racen ook leuker. En de bochtsnelheid is gewoon heel hoog. Op Zandvoort rijd je tijdens een gemiddeld rondje ongeveer 125 kilometer per uur. De topsnelheid is denk ik 180 kilometer per uur. Je gaat echt hard door de bocht! Helemaal leuk als je met het starten met zijn drieën door de bocht gaat. Dat kan wel spannend zijn. Zo ook bij mijn laatste race.’ Hij wijst een bandenspoor aan op de linkervoorzijde van zijn auto. ‘Dit zijn gewoon de bandensporen van een ander. Zo dicht kom je bij elkaar.’ Hij loopt een rondje om zijn auto en wijst verschillende plekken aan. ‘Daar zit ook alweer een deukje in en mijn achterbumper was er ook af. Dat is wel echt adrenaline, dat is echt kicken!’
Dhr. Gerritsen kan niet meer praten, maar geniet zichtbaar van de raceauto en Gudo zijn raceverhalen. Ik vraag Gudo hoe hij zijn passie voor het racen met de bewoners deelt? ‘Er zijn altijd wel een paar bewoners die geïnteresseerd zijn. Als ik heb geracet dan hebben we het er altijd wel even over. Ook over de Formule 1, als er weer nieuws is ofzo. Ja in Zandvoort leeft het echt hoor, de Formule 1. Dat is wel een heel bijzonder iets. De bewoners gaan aankomende zondag ook kijken naar de Grand Prix. Omdat ik een kaartje voor de race heb, ben ik niet op Huis in de Duinen, dat is dan wel weer jammer. Maar ik heb al een paar collega’s ingelicht en gezegd ‘dan en dan moet het grote beeld aan’. Naar de race wordt zeker wel gekeken, ja dat leeft wel.’ Het is te verwachten dat dhr. Gerritsen en dhr. Lammers dan op ‘polepositie’ voor het scherm zitten.
Ik vraag aan dhr. Lammers wat hij ervan vindt dat de Grand Prix na 36 jaar weer terug is. ‘Geweldig’, antwoordt hij. ‘Het hoort gewoon in Zandvoort. Mijn broertje (Jan Lammers) heeft mij onlangs nog meegenomen om het circuit te bekijken. Prachtig, echt heel mooi.’ Gudo vult aan, ‘het is een prachtig circuit om op te rijden. Zo in de duinen, met de hoogteverschillen en de bekende bochten.’
Dhr. Lammers vertelt mij dat zij vroeger dag en nacht op het circuit in Zandvoort waren. Niet enkel vanwege het racen, maar ook vanwege hun volkstuintje waar ze aardappels en andere dingen aan het kweken waren. Ook Gudo zijn vader had vroeger een volkstuintje op het binnencircuit, met groentes en geitjes. Inmiddels zijn deze volkstuintjes helemaal verdwenen.
Als laatste vraag ik hen of dat ze denken dat Max wereldkampioen gaat worden? ‘Ja!’, zeggen dhr. Lammers en Gudo in koor en dhr. Gerritsen knikt instemmend. Dhr. Lammers: ‘Ik ben ervan overtuigd dat Max een heel eind komt. Gisteren zeiden we nog, ‘eigenlijk moet er een beetje regen vallen, want daar is Verstappen wel goed in.’ Het wordt spannend!’ Gudo: ‘Max is wel goed in de regen, ja. Een buitje tussendoor maakt het altijd wel spannend. Andere tactieken, bandenwissel wel of niet en wie neemt als eerste de pitstop…’ Dhr. Lammers: ‘En stiekem dat ze ook nog wel eens een zetje krijgen.’ Hij gniffelt.
Al met al houdt de Dutch Grand Prix van aankomend weekend de gemoederen goed bezig in Kennemerhart locatie, Huis in de Duinen. Hopelijk klinkt er zondag luid gejuich. Aan deze drie heren zal het in ieder geval niet liggen.
