De verhalen van zij-instromers
'Ineens begon het toch te kriebelen.' Een advertentie van Kennemerhart op Facebook zorgde ervoor dat ze de overstap waagde.
Ilona Bijnsdorp heeft in 1984 de Z-opleiding afgerond, maar vond zichzelf toen nog te jong om de zorg in te gaan. Van 1986 tot 2018 werkte ze met veel plezier in een tandtechnisch laboratorium, maar toen ineens begon het toch te kriebelen. Een advertentie van Kennemerhart op Facebook zorgde ervoor dat ze de overstap waagde.
‘Ik heb het prima naar mijn zin gehad bij het tandtechnisch laboratorium. Maar met de verbetering van materialen en technieken en alle automatiseringen, werd het contact met klanten steeds minder. Ik merkte dat ik dat ging missen. Toen ik de advertentie op Facebook zag, was het alsof alles op zijn plek viel. Ik heb mijn keuze goed met mijn gezin doorgesproken. Er verandert tenslotte veel. Een studie, onregelmatig werken. Maar iedereen was enthousiast en dus heb ik de knoop doorgehakt en ben aan de opleiding VIG niveau 3 bij Schoterhof begonnen. Ik doe bij Schoterhof alles wat er gedaan moet worden, van verzorging tot medische handelingen. Ik ben de hele dag bezig met bewoners, dus met dat contact met andere mensen is het prima in orde gekomen.’
‘Ik heb altijd al verpleegster willen worden en zorgen zit in me. Dat was ook destijds de overweging om de opleiding te doen. En nu was het opnieuw de overweging voor deze keuze. Het moment dat ik die advertentie tegenkwam, was precies het moment waarop ik dacht: ‘wil ik wat ik nu doe – hoe mooi ik dat ook vind - de komende jaren blijven doen?’. Het antwoord was ‘nee, ik haal er niet meer dat uit waar ik gelukkig van word’. En op het moment dat je je gaat afvragen; ‘wil ik nog wel doen wat ik doe?’ dan ben je eigenlijk al aan iets nieuws toe.’
‘Het is hard werken en soms is het best veel. Maar het is het dubbel en dwars waard want ik haal er zoveel voldoening uit. Gisteravond had ik avonddienst. Eén van onze cliënten vroeg aan me : ‘sta jij vanavond op deze afdeling?’ Toen ik zei dat dat het geval was zei ze heel blij: ‘wat fijn!’ Voor mij is dat het bewijs dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Als je van zo’n kleine vraag en de reactie op je bevestiging al zo gelukkig wordt, dan weet je dat op de goede plek zit. Ik ben blij dat ik mijn hart heb gevolgd’
Alles viel op z’n plek toen mijn ouders me de uitgeknipte advertentie voor Zij-instromer bij Kennemerhart gaven
Anne Hinke wist diep in zijn hart al dat hij een aanleg voor ouderenzorg had. Zijn vader is vrijwillig geestelijk verzorger. Anne Hinke ging graag mee naar het zorgcentrum. Zelf deed hij ook regelmatig vrijwilligerswerk met ouderen. En ook het zorgen voor zijn schoonvader ging hem zo goed af dat hij dacht ‘hier moet ik wat mee’.
Na zeventien jaar werken in de salarisadministratie bij sportverenigingen was het tijd voor een nieuwe stap. Een stap die beter bij hem past: werken met ouderen. Hij klom in de pen. Na een rekentest, taaltest en persoonlijkheidstest en een aantal gesprekken kon Anne Hinke in september 2018 beginnen met de anderhalf jaar durende opleiding Verzorgende IG Niveau 3.
‘ik werk op een afdeling met bewoners met somatische klachten. De meesten cliënten zijn nog goed aanspreekbaar, sommigen licht dementerend. Het contact met de mensen vind ik heel fijn. Ik ben van nature een verzorgend type. Soms moet ik mezelf echt afremmen om niet bij alles te willen helpen en de bewoners juist zelf nog wat te laten doen.’
‘In het begin voel je je wel even de nieuweling. Ik merkte ook dat de bewoners even aan mij moesten wennen. Zeker bij het wassen bijvoorbeeld. Dat was best even ongemakkelijk. Inmiddels ben ik er heel vertrouwd mee en de bewoners gelukkig ook.’
Anne Hinke werkt in een jong team, waar de samenwerking heel goed is. ‘Dit bepaalt ook wel je werkplezier. Als het team goed functioneert, merken de bewoners dat ook. Het feit dat ik vanuit een sterk team het verblijf van de bewoners als verzorgende wat aangenamer kan maken geeft me veel energie. De gesprekken die je met ze voert, de grapjes, je bouwt echt een band met ze op. Als ik nu tegen de bewoners zeg dat ik het weekend vrij ben vinden ze het oprecht jammer dat ze me moeten missen. Dat is toch wel het grootste compliment dat je kunt krijgen!’
Van een kantoorbaan naar fysiek en emotioneel zwaar werk is niet makkelijk. En daarnaast ook nog een opleiding. ‘Ik heb altijd veel aan sport gedaan, dus mijn conditie is goed en ik leer makkelijk. Natuurlijk is het soms zwaar en het salaris is ook niet hoog, maar de voldoening en het plezier dat het werk me geeft staat voor mij bovenaan. Nou heb ik wel het geluk dat ik en mijn vrouw het financieel kunnen bolwerken. Ook scheelt het een hoop dat ik inmiddels veel levenservaring en mensenkennis heb opgedaan. Ik sta sterk en stabiel in mijn schoenen en weet beter wat ik wil. Dit neem ik allemaal mee in mijn baan als verzorgende. En wie weet groei ik nog wel door tot verpleegkundige. De stap is gezet en dat brengt weer allemaal nieuwe mogelijkheden.’
‘Voor iedereen die overweegt om de stap naar de zorg te zetten: doe een snuffelstage!. Gewoon een dagje meelopen ergens. Dan weet je tenminste waar je voor kiest.’