Felicitaties voor 102-jarige Bennebroekse
Mevrouw Van Ooijen geniet zichtbaar van alle aandacht. Er is koffie met gebakjes en de burgemeester heeft een boeket bloemen en een cadeautje voor haar meegebracht. "Ik heb een bosje bloemen voor u meegenomen, want 102 jaar worden is wel heel geweldig, er zijn er maar weinig die dat halen". Terwijl mevrouw Van Ooijen de enorme bos bloemen in ontvangst neemt, bedankt ze hem lachend, "Nou ja, een bosJE? En misschien krijg ik er nog wel een jaartje bij". Op de vraag hoe het komt dat ze zo'n hoge leeftijd heeft bereikt, antwoordt ze resoluut. "Het gaat gewoon vanzelf, gewoon doorgaan met ademhalen".
Frans, de zoon van mevrouw Van Ooijen, haar nicht Marian en neef Ben zijn al vroeg aanwezig om er een gezellige en feestelijke dag van te maken. Om de drukte een beetje te verdelen, komen verspreid over de dag de kinderen, kleinkinderen en de achterkleinkinderen langs om mevrouw Van Ooijen te feliciteren. "Ik zit hier stil in m'n stoel en ik rij eens rond, ik ben tevreden", vertelt mevrouw Van Ooijen. "Maar ja, het is ook steeds je grenzen verleggen", vult zoon Frans aan. "Een paar jaar geleden, zei je nog, 'als ik in een rolstoel kom, daar begin ik niet aan, dat is het einde'. En toen je eenmaal in je rolstoel zat zei je: kijk eens, ik kan achteruit rijden''. "Nadat tante Coby een keer van haar bed gevallen was is ze helemaal afhankelijk geworden van een rolstoel", vertelt Marian. "Ze kan niet meer lopen, niet meer staan. Maar ze heeft humor en blijft blijmoedig".
Mevrouw van Ooijen-De Zwart is geboren in Schiedam. Vanaf de veertiger jaren heeft zij in Bloemendaal gewoond. In de zestiger jaren verhuisde het gezin naar Vogelenzang. Uit haar huwelijk kreeg ze vijf kinderen (vier zoons en een dochter), vier kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Mevrouw Van Ooijen vertelt heel blij te zijn dat ze na vier zoons, ook een dochter heeft gekregen waar ze stapelgek op is. Verdrietig vertelt ze dat haar zoon Ruud op 21-jarige leeftijd om het leven is gekomen door een noodlottig ongeval. Sinds 2004 woont mevrouw Van Ooijen-de Zwart in Woonzorgcentrum Meerleven in Bennebroek, waar zij het erg naar haar zin heeft. Ze vertelt erg blij te zijn met de ruime, lichte kamer vanwaar ze een mooi uitzicht heeft. "Ik heb erg geboft".
Haar nicht Marianne is ook erg blij met de goede verzorging die mevrouw Van Ooijen in Meerleven krijgt. "Mensen mopperen wel heel veel op dit soort tehuizen, maar hier is het echt heel goed". Mevrouw van Ooijen had een grote hobby, klaverjassen, dat als een rode draad door haar leven liep. "Vroeger zaten ze elke zaterdagavond te klaverjassen. Dan kwamen mijn grootouders en gingen ze met z'n vieren klaverjassen. Tegenwoordig luistert ze veel naar klassieke muziek, vooral André Rieu vindt ze heel mooi", vertelt Frans. "En ze had groene vingers, ze was altijd met kamerplanten bezig". Op de vraag of mevrouw Van Ooijen nog iets te wensen heeft, antwoordt ze glimlachend. "Ik zou niet weten wat".
Na de fotosessie wordt het bezoek afgesloten met de belofte om elkaar volgend jaar op haar 103de verjaardag weer te zien.