‘Ik heb mijn hand een week niet gewassen’

Maar hoe zit het nu met zijn hand? Robel: ‘Enkele maanden geleden werd ik uitgenodigd door mijn contactpersoon bij de gemeente Haarlem om langs te komen op het stadhuis voor een ontmoeting met minister Koolmees (minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid). Er zou een bijeenkomst zijn over de integratie van mensen in Haarlem met een niet-Nederlandse achtergrond. Behalve minister Koolmees was er ook iemand anders, niemand minder dan Koning Willem-Alexander! Ik werd acuut nerveus. In Eritrea is een dergelijke ontmoeting totaal ondenkbaar. Maar zenuwen waren absoluut niet nodig, wij hadden een heel leuk gesprek over de kansen die ik heb gekregen sinds ik in Nederland ben aangekomen. Kansen die ik met beide handen heb aangegrepen. Maar de hand die ik de Koning heb gegeven heb ik natuurlijk een week niet gewassen!’

"In Eritrea willen vrouwen bij de bevalling liever begeleid worden door een man."

In een plastic bootje naar Nederland

Robel kwam in 2015 aan in ons land, na roerige jaren in Eritrea en een weg vol obstakels richting Nederland: ‘Ik heb in Eritrea een opleiding tot assistent verloskunde en assistent verpleegkunde gevolgd. Het regime in Eritrea is heel anders dan in Nederland en ik ben diverse malen gevangen genomen. Uiteindelijk ben ik gevlucht naar Soedan, ik werkte daar in een kleine kliniek maar voelde mij als christen in een islamitisch land niet veilig. Ik ben door de Sahara verder gereisd naar Libië en ben in een klein plastic bootje gevaren naar Italië, Lampedusa. In Soedan had ik mij al georiënteerd op landen waar ik opnieuw een studie in de zorg zou kunnen voortzetten en waar ik veilig zou zijn, Nederland kwam toen voor mij in beeld.’

Vanuit Italië kwam hij als politiek vluchteling aan in Nederland. Via het AZC in Ter Apel belandde hij uiteindelijk in maart 2016 in Haarlem. In het AZC leerde hij een vrouw uit Eritrea kennen, net als hij een christen. Ze werden verliefd op elkaar en zijn onlangs getrouwd in de kerk. Nu alleen nog een handtekening van de gemeente Haarlem halen, zoals hij zelf zegt. Dat is helaas pas volgend jaar februari, dan zijn ze ook echt voor de wet getrouwd.

Robel loopt momenteel twee dagen in de week stage op de afdeling Stormbaan 26 in Verpleeghuis Overspaarne. Hij wordt begeleid door Mariës Vork: ‘Robel is een kanjer, wij hebben hier twee mannelijke bewoners die hem helemaal geweldig vinden. Hij heeft heel duidelijk een zorghart en is ontzettend leergierig. Zijn Nederlands wordt steeds beter, dat was nog wel eens lastig. Robel en de bewoners hadden soms moeite elkaar te begrijpen.’

Robel heeft dus geleerd om kinderen op de wereld te zetten. Op de vraag dat het best bijzonder is dat hij in Eritrea verloskunde gestudeerd heeft, antwoordt hij: ‘In Eritrea vinden vrouwen het veel lastiger om begeleiding van een vrouw te accepteren. Vrouwen zijn vaak harder voor elkaar en vinden dat je vooral niet mag klagen. Mannen zien in mijn land vrouwen als hun eigen moeder en hebben veel meer begrip voor de pijn die een vrouw lijdt.

"Ik zorg voor de bewoners alsof ze mijn eigen opa en oma zijn."

Werken met ouderen

Maar voorlopig vind ik het werken met ouderen heel fijn, het geeft mij heel veel voldoening. Mijn eigen opa en oma leven niet meer, maar ik zorg voor de bewoners alsof ze mijn eigen opa of oma zijn. Ik doe inmiddels bijna alles, ik help hen met wassen, aankleden, eten en doe ook soms technische klusjes zoals een rolstoel nakijken. Helaas de rolstoel die ik vandaag nakeek moet echt naar de technische dienst, die kunnen wij niet gebruiken.

De studie vond en vind ik nog best lastig. Niet zozeer het niveau en de inhoud maar vooral omdat wij zoveel digitaal moeten werken. Daar moest ik echt aan wennen, dat was ik in Eritrea niet gewend. Wij hebben daar nog nauwelijks internet of mailverkeer. En de taal is natuurlijk nog best lastig. Gelukkig mag ik in mijn verslagen ook Latijnse namen gebruiken, dit ben ik gewend door mijn studies in Eritrea. En mijn rekentoets op 3F-niveau heb ik ook al gehaald, met een 8,7!’

De toekomst ziet er zonnig uit voor Robel, hij kijkt ernaar uit om volgend jaar februari echt geld te gaan verdienen en niet langer afhankelijk te zijn van studiefinanciering. Hij heeft zicht op een mooie toekomst samen met zijn vrouw in een land waar hij zich veilig voelt en zomaar een ontmoeting met de Koning kan hebben.

Robel maakt deel uit van een van vijf groepen studenten die hebben deelgenomen aan een voorschakeltraject van het Nova College. Tijdens dit traject leren de anderstalige studenten de Nederlandse taal op het niveau dat nodig is om in de zorg te kunnen werken. Daarna volgen ze twee jaar BOL-onderwijs en het derde jaar BBL-onderwijs met een arbeidscontract van een zorginstelling. De eerste groep die twee jaar geleden gestart is, vierde met een andere groep die het voorschakeltraject zojuist succesvol heeft afgerond, maandag 1 juli een feestje. Zij hadden hun BOL-traject succesvol afgerond en gaan starten met het laatste deel van hun opleiding, het BBL-traject.

Een echte win-winsituatie deze trajecten: de zorginstellingen krijgen hele gemotiveerde en opgeleide professionals in dienst, er zit veel potentieel bij deze groep studenten. En de studenten met een niet-Nederlandse achtergrond hebben een goed toekomstperspectief.

Bron: Samen Voor Betere Zorg