Welkom in het bruine café: zingen en dansen maakt ouderen vitaal
Een middagje zingen en dansen maakt ouderen vrolijk, vitaal en weer even jong. Welkom in het bruine café van woonzorgcentrum Schoterhof in Haarlem, in de wereld van Foxy Foxtrot, dikke plakken leverworst en prachtige, levendige herinneringen.
Ze wonen weer in hetzelfde huis, net als toen ze kind waren. Toen stond hun ouderlijke woning in Den Dolder, nu staat hun beider woonzorgcentrum in Haarlem: Schoterhof. Hannie Joosten-Boots (82) woont hier al twaalf jaar, broer Jaap Boots (84) kwam er vorig jaar bij. Nu genieten ze samen van de muzikale vrijdagmiddag in de recreatiezaal, omgetoverd tot bruin café. Van de jonge klare, zilveruitjes, dikke plakken leverworst, advocaat met slagroom, de pepsels op tafel. Maar bovenal van de muziek. Hannie danst soms eventjes en komt daarna weer naast haar broer op adem. Ze knuffelt de vrijwilligers van Schoterhof uitgebreid om ze te bedanken voor het avontuur op de dansvloer.
Ze waren met z’n veertienen thuis, vertellen Hannie en Jaap trots. Zeven jaar geleden vierden zij met hun broers en zusters dat ze gezamenlijk 1000 jaar oud waren. Hannie: ,,Onze oudste zus stierf daarna. Een half jaar geleden waren we weer 1000 jaar, met de dertien die nog over zijn. Dat hebben we natuurlijk ook weer groot gevierd.’’
De band begint weer na een korte pauze. Met Foxy Foxtrot, met haar nog immer ‘elastieken benen’. Bewoners van Schoterhof staan op, schuifelen met hun rollator naar de dansvloer en gaan uit hun dak. Eerst nog wat angstig en onwennig, maar na een paar minuten wanen ze zich een halve eeuw jonger, als jonge god(in) in een dampende dansschool – voor velen het hoogtepunt van hun jonge jaren.
Dat is precies waarom Stichting De Tijdmachine onder de noemer Gouwe Ouwe jaarlijks tussen de tachtig en honderd van deze middagen organiseert, in verzorgingshuizen en buurtcentra. Zo’n middag zingen en dansen maakt ouderen vitaal. ,,En het brengt herinneringen terug aan de meest krachtige jaren van hun leven. Mensen voelen zich weer even jong, dat is heel belangrijk’’, vertelt Anne Elschot (34), directeur van De Tijdmachine.
Adèle
De muzikanten zijn op-en-top professioneel. Ze begeleiden ook theaterdieren als Freek de Jonge en Claudia de Breij. Een paar jaar geleden stonden deze muzikanten tijdens zo’n optreden als dit oog in oog met de grande dame van het Nederlandse toneel, Adèle Bloemendaal. Ze woonde in het verzorgingshuis waar Gouwe Ouwe die middag was neergestreken en kampte al met een broze gezondheid. Totdat de band hun nostalgische repertoire inzette. In een paar minuten tijd was Bloemendaal weer de topartieste die ze ooit was. Elschot: ,,We zagen haar veranderen dankzij de muziek. Dat was zo bijzonder, daar hebben we het nog vaak over.’’
Jopie Tillemans-Weijers (85) beweegt heen en weer op het zitje van haar rollator, op de klanken van Foxy Foxtrot, haar ogen dicht. ,,Thuis waren ze nogal streng’’, mijmert ze. ,,Van mijn ouders mocht ik niets, behalve op zondagmiddag naar de dansschool. Dansles was alles voor me, daar werkte ik de hele week voor.’’
Dankzij de muziek en de sfeer van vanmiddag zijn Tillemans-Weijers en haar collega-bewoners van Schoterhof even terug in die tijd. Ook de dementerende bewoners. Het muzikale deel van hun geheugen is zo helder als maar zijn kan.
,,Dat vind ik zo bijzonder, dat we tijdens deze optredens mensen zien die geen idee meer hebben welke dag het is en waar ze zijn, maar die wel Spiegelbeeld van Willeke Alberti van begin tot eind kunnen meezingen’’, grinnikt zangeres/toetsenist Esther Groenenberg (34). ,,Dan denk ik: ik moet echt goed opletten dat ik het goed zing, want zij weten het bijna beter dan ik. Dat muzikale geheugen blijft actief.’’
Straks, tegen het einde van het optreden, zal Groenenberg If I had a hammer zingen en spelen, in Nederland vooral bekend dankzij Trini Lopez. Ze zal zingen over ‘love between my brothers and my sisters’. Hannie en Jaap zullen vooraan zitten. Ze zullen elkaars hand zoeken en vinden. Heel even, maar het is genoeg.
Benieuwd naar de video? Klik dan hier
Fotografie: Marco Okhuizen
Bron: Algemeen Dagblad