Basisarts Rosa gaat voor de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde
Dat ze in de ouderenzorg zou belanden had Rosa nooit gedacht toen ze haar studie geneeskunde begon. Tijdens haar junior coschap liep ze dan wel een paar dagen mee in een Amsterdams verpleeghuis, maar het onderwerp ouderengeneeskunde kwam de rest van haar studie eigenlijk niet meer aan bod.
Rosa: ‘Als kind wilde ik archeoloog worden. Niets leek me leuker dan mummies opgraven in Egypte. Maar dat plan verzandde, letterlijk en figuurlijk. Geneeskunde was geen bewuste keuze maar meer op basis van intuïtie. Tijdens een kennismakingscollege viel het kwartje. Het artsenvak zou wel eens heel goed bij mij kunnen passen. Ik koos na mijn afstuderen om ervaring op te doen als basisarts op de afdeling chirurgie, ingegeven door de zelfkennis dat ik meer een doener dan een denker ben en omdat het een leuk coschap was geweest. Hier ontdekte ik echter dat de hoge werkdruk, zware diensten en de ziekenhuishiërarchie niet bij mij pasten. Ik besloot een jaar te nemen om uit te zoeken wat dan wel was wat ik zocht. Ik deed onder andere een cursus filosofie, nam contact op met een carrière coach en liep mee met collega-artsen.
Dagje mee in Overspaarne
En zo kwam ik opnieuw in een verpleeghuis terecht en liep ik een dagje mee met een oud-studiegenoot in Overspaarne. Op die meeloopdag viel het me op dat er naast de medische taken ook tijd was voor een praatje, niet alleen met bewoners maar ook met familie. Er was genoeg ruimte om echt contact te maken en oog te hebben voor alle domeinen van de bewoner. En er was zelfs nog tijd voor lunch! Zo kan het dus ook dacht ik bij mezelf.
In Overspaarne viel die dag voor mij alles op z’n plek. Ik zag een hele andere kant van het artsen vak. En in april 2020 werd ik aangenomen als basisarts in de Janskliniek. Al gauw ontdekte ik dat het de allerbeste beslissing was die ik had kunnen nemen.’
Elke dag is net weer anders en de bezigheden zijn enorm divers vertelt Rosa. ‘De dag begint met de overdracht lezen en daarna artsenvisite lopen. Alleen bewoners met een klacht of vraag worden besproken. Andere dagelijkse bezigheden zijn multidisciplinaire overleggen en familiegesprekken. Af en toe is er een RM zitting (rechtelijke machtiging bij een gedwongen opname) waarbij je je juridische vaardigheden kan toepassen. Of er speelt iets op de afdeling waarbij je op organisatorisch vlak samenwerkt met de teamleider. Maar het mooiste aan dit vak vind ik het persoonlijke contact met de bewoners. Mijn voornaamste doel is dat zij nog zoveel mogelijk uit het leven kunnen halen en het einde is ingericht zoals zij dat wensen.’ Dat het leven niet altijd vrolijk is in een verpleeghuis weet Rosa maar al te goed. De begintijd van corona vond ze heftig. Ze zal die ene cliënt die tot het einde tegen corona streed, omdat hij het leven niet los wilde laten, niet gauw vergeten. En ze merkte dat ze er met haar collega’s juist in die zware coronatijd als één team stonden.
Het werken met ouderen moet je volgens Rosa wel een beetje liggen. 'Humor en creativiteit helpen daarbij. Mensen om mij heen zeggen altijd al dat ik goed ben met oma's en opa's. Op verjaardagen zit ik inderdaad al gauw met de aanwezige omaatjes te praten. Ik vind het mooi hun verhalen te horen. Gelukkig heb ik zelf ook nog een oma. Als ik een bewoner tegenkom, vraag ik altijd hoe het gaat. Of ik ga even in de woonkamer zitten voor een praatje. Die contactmomentjes geven me veel voldoening. Een stapje extra zetten om iets goeds voor een ander te doen. Van de week was ik nog bij een bewoner voor wie op dat moment niet haar fysieke klachten de aandacht vroegen, maar het feit dat haar tv het niet meer deed. Haar kon ik op dat moment helpen door de tv aan de praat te krijgen. Ik geniet ook van de activiteiten die georganiseerd worden voor bewoners. Op woensdag is er schilderen in de Janskliniek en dan doe ik als het maar even kan mee. Als er poffertjes moeten worden gebakken, ben ik erbij en als er een opening van een kunstexpositie is, glim ik van trots. Dat creatieve zit ook een beetje in mij. In mijn vrije tijd teken of knutsel ik graag. Ik heb ook een rariteitenkabinet. Met behoorlijk rare dingen, zoals een puppy op sterk water en een berenschedel. Nog raarder zijn misschien wel mijn huisdieren. Naast twee katten, schapen en een geit heb ik ook zogenoemde Australische flappentakken. Van mijn zusje kreeg ik eitjes en daar groeiden behoorlijk angstaanjagende schorpioenachtige wandelende takken uit die graag bramenbladeren eten.
De opleiding in
De ouderenzorg past bij mij. Er is minder hiërarchie dan in de “witte jassen wereld”, de supervisie is laagdrempelig en er is een fijne sfeer. De diensten ervaar ik ook als minder slopend dan in het ziekenhuis. Het multidisciplinair werken met korte lijntjes maakt ons team snel en effectief. Iedereen is toegankelijk, sociaal en bovenal een teamplayer. Artsen die vooral ook duizendpoten zijn. Ze kijken naar de hele mens en niet naar één lichamelijke klacht. Artsen die ook kijken naar iemands welzijn, heel belangrijk voor ouderen. En artsen die respect hebben voor de zorgmedewerkers. Zo kun je als team het verschil maken. Rosa: ‘De kans om in opleiding te komen als specialist ouderengeneeskunde greep ik dan ook met beide handen aan. Een opleidingstraject van drie jaar waarvan ik het eerste jaar in de Janskliniek en Overspaarne zal doorbrengen. Voor het tweede jaar ga ik het ziekenhuis in en het derde jaar breng ik bij een andere zorgorganisatie door. Wie weet kom ik na mijn opleiding terug bij Kennemerhart, de plek waar ik startte als basisarts. Ik vind het een mooie organisatie en het voelt als een familie, op welke locatie ik ook kom. Ik merk dat iedereen elkaar wil helpen en dezelfde behulpzame instelling heeft.’
Verborgen parel
Het is echt jammer dat er voor studenten geneeskunde nog steeds vooral veel aandacht uitgaat naar de specialismen in een ziekenhuis. Buiten het ziekenhuis, bijvoorbeeld in de ouderenzorg, kun je immers ook je ambities en kwaliteiten kwijt. In mijn ogen is de ouderengeneeskunde een verborgen parel. Als het je ligt om met ouderen te werken en de dynamiek in een verpleeghuis bij je past, dan is het echt de meest fantastische baan die je je als arts kunt wensen. Het is super divers. Bovendien is de ouderenzorg enorm in ontwikkeling. Zoals op het gebied van zorgtechnologie, de zorg rondom complexe (dementie)zorg en de veranderende wensen rondom wonen en welzijn. Er zijn veel opleidingsplaatsen want er is een tekort aan specialisten ouderengeneeskunde. Studenten geneeskunde zou ik wel willen toeschreeuwen om niet af te gaan op een vooroordeel en een enkele ervaring. Als ik dat had gedaan was ik nooit terechtgekomen op deze plek waar ik me als een vis in het water voel!' Ga op zoek naar wat echt bij je past, jou voldoening en energie geeft en wat past bij jouw toekomstplannen. En wie weet is dat wel de ouderengeneeskunde!
